0 0,00 

Cart

No products in the cart.

Pasożyty u żółwi – diagnoza i leczenie

pasożyty u gadów

1. Pasożyty u gadów

Pasożyty występują u wszystkich zwierząt domowych – również u żółwi lądowych. W szczególności jeśli karmimy je zieleniną łąkową lub pokarmem z tzw. marketów. „Robaki” na początku nie dają znać o sobie, dopiero po namnożeniu, powodują zmiany w wyglądzie skorupy, zmniejszenie apetytu i osowiałość. Dlatego ważna jest profilaktyka badań naszych pociech, aby zawsze mieć pod kontrolą ich stan zdrowia. Jakie pasożyty występują najczęściej u gadów, jak to jest u żółwi? I jak przebiega leczenie? Dowiecie się z tego artykułu.

2. Jakie pasożyty występują u żółwi?

Odsetek pasożytów u żółwi w materiale badawczym:

  • Pojedyncza komórka (pierwotniaki): 6,1%
  • Wiciowce: 4%
  • Ameba: 0,3%
  • Kokcydia: 0,6%
  • Pierwotniaki: 0,9%
  • Orzęski (orzęski): 10,3%
  • Robaki obłe (nicienie): 4,6%
  • Owsiki : 1,8%
  • Nicienie: 1,5%
  • Ascarids: 0,6%
  • Kolcogłowy: 0,3%
  • Tasiemce: 0,3%)
  • Płazińce: 0,6%
  • Przywry (przywry): 0,3%

Heksamity (Hexamita spp. & Spironucleus spp.)

Heksamity są wiciowcami i są powszechne u żółwi. Jeśli w żółwiach występują heksamity to jest to najpewniej gatunek Hexamita parva. Zasiedlają odbytnicę i mogą również wydostać się na drogi moczowe, powodując poważną chorobę nerek. Objawy obejmują zmęczenie, utratę apetytu i utratę wagi. Zmiany w moczu i kale często nie są zauważalne u żółwi.

Heksamity mogą prowadzić do zmiękczenia skorupy! Trofozoity wiciowców można znaleźć w kanalikach nerkowych.

Heksamity powodują poważne uszkodzenia, nierzadko ze śmiertelnymi konsekwencjami, zwłaszcza u młodych zwierząt po wcześniejszych innych chorobach. Heksamity można również znaleźć w odchodach zdrowych żółwi bez objawów klinicznych. Jeśli heksamity zostaną znalezione u klinicznie zdrowych żółwi, nadal należy je leczyć, aby nie rozwinęły się później (np: jeśli są osłabione przez inną chorobę).

Oprócz wykrywania w kale możliwe jest również wykrycie w świeżym moczu. Jeśli w nerkach doszło do infekcji heksamitem, może się nawet zdarzyć, że pasożyty u żółwi nie będą już wykrywane w jelitach i kale.

Ameboza ( Entamoeba invadens)

Ameby rzadko wywołują choroby u żółwi, ale mogą być przenoszone przez nie na inne gady. Z tego powodu zaleca się ścisłe oddzielenie żółwi od innych gadów. Sprzęt używany przez żółwia z pasożytami nie może być używany do innych gadów. Po kontakcie z żółwiami zaleca się dezynfekcję przed opieką nad innymi gadami.

Podczas zachorowania żółwie wykazują następujące objawy : wymioty, wąchanie, apatię, zmiany w kale. Oprócz odbytnicy, pasożyty Entamoeba mogą zakazić wątrobę i inne narządy . Żółwie mogą być (nad) nosicielami ameby bez zachorowania. Ale ameba może również powodować poważne straty w populacjach żółwi. Amebę można wykryć tylko w świeżym kale.

Dzięki szybkiemu leczeniu przez lekarza weterynarii z doświadczeniem w dziedzinie żółwi szanse na wyzdrowienie są duże.

Kokcydia

Kokcydia rzadko są wykrywane u żółwi domowych. Głównie wykrywany jest Eimeria spp . Jednak u żółwi morskich infekcje Caryospora cheloniae są często śmiertelne. Kokcydia odgrywają większą rolę u jaszczurek.

Orzęski

Zakażenie orzęskami często ma lekki przebieg u żółwi. W większości jest to balantidia (Balantidium spp.). Pierwotniak może również przenikać przez wyściółkę jelit i powodować biegunkę. W skrajnych przypadkach może nawet wpływać na wątrobę, ale głównie w wyniku innej choroby podstawowej.

Oksyury 

Zarażone żółwie nie wykazują żadnych specyficznych objawów. Szkodliwy efekt jest niewielki, ale przy poważnych problemach z inwazją należy się spodziewać reakcji organizmu. Oxyury występują zarówno u żółwi lądowych, jak i u żółwi wodnych. Leczenie nie stanowi problemu.

Cierniogłowy (Acantocephala)

Pasożyty u gadów wymagają żywiciela pośredniego, dlatego zwykle występują tylko u zwierząt złowionych na wolności lub potomstwa z gospodarstw, gdzie miały styczność z innymi zwierzętami. Prowadzą do krwawego zapalenia jelit i mogą powodować utratę apetytu. 

Przywry

Przywry potrzebują żywiciela pośredniego, zwykle gatunku ślimaka. Dlatego u żółwi wodnych występują głównie u gatunków złowionych na wolności lub u potomstwa na farmach. Istnieją nie tylko przywry, które zamieszkują przewód pokarmowy, ale także te, które żyją w tchawicy i płucach. Dlatego w przypadku żółwi importowanych z chorobami płuc należy zawsze brać pod uwagę odrobaczanie. Transmisja w akwarium nie jest możliwa, ponieważ zwykle brakuje żywiciela pośredniego. Jednak u żółwi występują również gatunki przywr, które nie wymagają żywiciela pośredniego, tj. Mają bezpośredni cykl życiowy.

Robaki włosowe (Capillaria)

Ze względu na to, że są cienkie i długie nazywane są włosowatymi. Nicienie te nie są tak powszechne, ale częściej występują u żółwi wodnych niż u żółwi lądowych. Gatunek Capillaria serpentina został znaleziony u żółwi jaszczurowatego (Chelydra serpentina), żółwi ozdobnych (Chrysemys picta) i żółwi piżmowych (Sternotherus odoratus).

Robaki „krwi”  (Strongyles)

Nicienie te znajdywane są zwłaszcza u węży. Istnieje tylko kilka doniesień o żółwiach, ale mogą one występować w jelitach żółwi wodnych.

3. Diagnoza

Jak uzyskać próbkę kału od żółwia?

Próbka kału jest potrzebna do identyfikacji pasożytów. Podobnie uzyskuje się odchody od  żółwi wodnych niż lądowych. Po pierwsze, wybrany żółw musi dostać dużo pożywienia, więcej niż je na co dzień. Po posiłku można go włożyć do dużej czystej miski z ciepłą (28°C-30C) wodą. Jeśli kał zostanie wydalony, musi być szybko zebrany z wody, w przeciwnym razie rozpadnie się. W celu zbadania kału należy go zapakować w szczelnie zamknięty plastikowy pojemnik (np. pojemnik na kał z apteki). Ciepła woda powoduje szybkie wypróżnienie się dzięki czemu z łatwością możemy zebrać próbkę do badania.

Gdzie zbadać pobrane próbki?

Próbkę kału najlepiej zanieść do takiego weterynarza, który wyśle ją do analizy do laboratorium. Osobiście uważam, że jest to najlepsza droga, gdyż mamy wtedy pewność, że otrzymamy wyniki z wyszczególnieniem rodzaju wykrytych pasożytów. Próbki należy badać 2 razy w roku. Pożywienie jakie podajemy naszym ulubieńcom zawsze może mieć pasożyty i nieświadomie zostać podane żółwiowi do jedzenia.

4. Leczenie pasożytów

W celu uzyskania odpowiedniego leczenia należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. W przypadku wykrycia zarażenia za pomocą wyniku laboratoryjnego łatwiej jest dobrać odpowiednie leki skierowane na zwalczenie konkretnego pasożyta.

W przypadku żółwi nie jest konieczne profilaktyczne odrobaczanie.

Przed podaniem leku, najpierw należy zbadać kał a dopiero z pozytywnym wynikiem konsultować leczenie i odpowiednie lekarstwo. W przypadku pozytywnej diagnozy na obecność pasożytów stosuje się z reguły następujące leczenie:

  • Fenbendazolem przeprowadza się w przypadku zarażenia nicieniami. 
  • Metronidazol jeśli pojawią się wiciowce (np hexamites), orzęski lub ameby.
  • Toltrazurilem  podaje się na kokcydię. 
  • Prazykwantelem stosuje się na tasiemce i przywry.
  • Substancja czynna iwermektyna, która jest stosowana u wielu zwierząt jako środek przeciwpasożytniczy jest trująca dla żółwi i dlatego nie może być stosowana.

źródło: zierschildkroete.de

Może to Cię zainteresuje?